Erwin: van voetballer tot fabrikant van jeansbroeken

Wanneer we aan zijn atelier aankomen, moeten we vijf minuten wachten. Erwin is zijn jongste zoontje van school gaan afhalen. Sinds Bolivia de voorbije jaren kampt met een aantal gevallen van kinderroof aan de schoolpoorten, mogen enkel nog ouders zelf hun kinderen gaan ophalen.

Erwin leidt ons langs een steil rotsig padje naar zijn atelier op een heuvelrug aan de rand van Cochabamba. ‘Tot aan mijn dertigste deed ik links en rechts wat klusjes’, vertelt hij ons, ‘maar een echt serieus beroep had ik niet. Maar ik wou ontzettend graag in de voetbalclub van Cochabamba meespelen. Ik voetbalde goed, maar je moet als voetballer ook in staat zijn je eigen truitjes met alles erop en eraan te naaien. En op die manier heb ik de stiel geleerd.’

Zeven jaar naaide hij als tallerista in loondienst, vaak tegen een hongerloon. Hij was het beu om afhankelijk te zijn van anderen, en dank zij een lening bij FONCOM, de partner van Oikocredit, kon hij zijn eigen zaak opstarten. Fier toont hij ons de jeansstof die hij aankoopt, en de eindproducten die hij ervan maakt. Ondertussen heeft hij twee leerjongens in dienst, ‘maar die produceren natuurlijk nog niet wat ik zelf naai, zo’n 125 jeansbroeken per week’, voegt hij er trots aan toe. Ook zijn oudste twee kinderen, 13 en 10 jaar oud, helpen al goed mee na schooltijd.

Zijn vrouw verkoopt de broeken op markten, en hij verkoopt ook een deel aan doorverkopers. Die betalen 38 boliviano’s (ongeveer 3,5 euro) per broek, terwijl zijn vrouw er op de markt 60 boliviano’s voor krijgt. Maar met enkele honderden broeken per week kan hij wel goed rondkomen. Hij is ook zeer blij met de inhoudelijke steun die hij van FONCOM krijgt, want die is elders niet te vinden.

Jammer dat ik geen plaats meer heb in mijn koffer, want ik had best wel enkele van zijn hippe broeken willen meenemen....

Heeft u vertrouwen in ondernemers als Erwin? Vindt u ook dat Erwin, net als vele anderen met hem, een beetje krediet verdient? 

Investeer dan nu!